Όταν μιλούν τα έργα, η έπαρση περισσεύει. Ο θρίαμβος της πολιτικής αξιοπρέπειας.

Ο Λαγκαδάς έπαιρνε ένα ισχυρό δείγμα πολιτικής ανδροπρέπειας, αντίδοτο στην απαξίωση της δημοκρατίας και την τυραννία του πολικαντισμού.

Ο Γιάννης Αναστασιάδης υπηρετεί τον Λαγκαδά που τον ανέδειξε. Είναι ο άνθρωπος που άνοιξε δρόμους στη δόμηση του πολιτικού προγράμματος, είναι ο μόνος που δημιούργησε έναν μηχανισμό πρωτογενούς συλλογής προβλημάτων και προσκλήσεων απ`ευθείας από τους δημότες, με τον οποίο συνέταξε και σχέδιο δράσης.

«Το πρόγραμμά μας δεν θα φτιαχτεί σε κάποια εταιρεία αλλά στις γειτονιές του δήμου Λαγκαδά» ήταν η φράση που

ειπώθηκε στην πρώτη του ομιλία στον λαό του Λαγκαδά, όταν ανακοίνωσε την απόφαση να είναι υποψήφιος.

 

Ο Γιάννης Αναστασιάδης διάλεξε στρατόπεδο, όλους τους δημότες του Λαγκαδά ανεξαρτήτως κομματικών ή παραταξιακών πεποιθήσεων, με αντίπαλο τα προβλήματα την αναξιοπρέπεια, τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα που μολύνουν τον τόπο. Η εφαρμογή του πολιτικού του προγράμματος στους 32 μήνες διοίκησης ξεπέρασε ακόμη και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις. Η μάχη για την καθημερινότητα κερδήθηκε μέσα σε ελάχιστους μήνες. Ο Λαγκαδάς έλαμψε, οι γειτονιές απέκτησαν ξανά ζωή.Η υπερπαραταξιακή συμμαχία δεν ήταν της στιγμής. Ούτε μία παραταξιακή δίωξη δεν έγινε, αντίθετα με το ανθρώπινο δυναμικό έγινε χείμαρρος δημιουργίας με την προσωπική επιστασία του Δημάρχου. Από το αμαξοστάσιο τα ξημερώματα, στα γιαπιά το καταμεσήμερο. Διότι η Ελλάδα έχει ένα μεγάλο όπλο που λέγεται φιλότιμο. Για να το ενεργοποιήσεις όμως πρέπει να το έχεις  πρώτα ο ίδιος.

Όσο για τα οικονομικά του Δήμου, εάν θέλει η κυβέρνηση να δει τον δρόμο εκτός μνημονίου στην πράξη, ας έρθει στον Λαγκαδά.  Εξορθολογισμός δαπανών, κατάργηση κάθε αυτοδιοικητικής κερκόπορτας, έλεγχος από το πρώτο ευρώ και διορθωτικές αλλαγές με αγάπη για τον Δήμο.

Έμπρακτη αγάπη και στήριξη στην οικογένεια, τον πυρήνα που μέσα του εδραιώνεται το μέλλον της πόλης. Όταν η πόλη αγκαλιάζει την οικογένεια την μεταφέρει σε λίκνο πολιτών και όχι υπηκόων. Ο Λαγκαδάς είναι η πόλη που δεν υπάρχει παιδί εκτός παιδικών σταθμών. «Όποιος δεν μπορεί να κοιτά τα παιδιά στα μάτια ας εγκαταλείψει την πολιτική». Αυτή ήταν η δέσμευση. Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Όταν μιλούν τα έργα η έπαρση περισσεύει. Ο θρίαμβος της πολιτικής αξιοπρέπειας.