ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified

Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

ΠΕΡΙ ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΟΣ

«Ποτέ δεν γίνεσαι τόσο γελοίος με τις ιδιότητες που έχεις όσο με αυτές που προσποιείσαι ότι έχεις» λέει μια σοφή ρήση που υιοθετούν, συνήθως, άνθρωποι με ιδιαίτερα ανεπτυγμένη κρίση και αυτογνωσία.


Η ρήση αυτή είναι σήμερα ιδιαίτερα επίκαιρη. Γιατί, ενδεχομένως, μας επιτρέπει να ερμηνεύσουμε ένα εκ πρώτης όψεως παράδοξο της δημοτικής μας ζωής, που τον τελευταίο καιρό εκπλήσσει πολλούς και πολύ.




Πράγματι... με σημαντικό πλεόνασμα δημαγωγικής διάθεσης, έντονα απλουστευτική προσέγγιση των πραγμάτων, ακραία εθελοτύφλωση μπροστά στα πραγματικά προβλήματα του τόπου και τις αληθινές δυσκολίες που δημιουργεί η αντιμετώπιση τους, «υπερχειλίζοντα» λαϊκισμό, ασύστολη παράταξη του βραχυπρόθεσμου έναντι του μεσομακροπρόθεσμου, βάζοντας πάντα ένα «όχι» απέναντι σε κάθε «ναι» και ένα σε κάθε θετική τοποθέτηση, από οπουδήποτε και αν αυτή προέρχεται.

Αντίθετα, ακολουθώντας την ίδια περίπου ρητορική, δίνοντας δείγματα ενός δουλοπρεπούς πολιτικού μιμητισμού, αναπαράγοντας και διογκώνοντας τις περισσότερες από τις τοποθετήσεις, η Δημοτική Αρχή εξακολουθεί να επιβεβαιώνει τον νευτώνειο νόμο της βαρύτητας.

Με επιτάχυνση στην πτώση του ανάλογη με τα πολλά βαρίδια που κουβαλάει. Και αυτό, παρά τα αλλεπάλληλα «λίφτινγκ» που με το αντίστοιχο μιμητισμό επιβάλλει στον εαυτό της και ο οποίος υποδηλώνει κάτι σαν ενοχή για το πρόσφατο παρελθόν της.

Πως γίνεται λοιπόν, η ίδια περίπου τακτική να παράγει τόσο αντίθετα αποτελέσματα; Ίσως τελικά, η απάντηση να είναι πιο απλή απ’ όσο εκ πρώτης όψεως φαίνεται.

Η Δημοτική Αρχή αφού πέρασε μια δραματική για τον τόπο και την ίδια «πολιτική εφηβεία» αφού κατεδάφισε, χρέωσε, ευτέλισε, ισοπέδωσε, αποπροσανατόλισε, απέρριψε, αρνήθηκε κλπ, κλπ, απαρνήθηκε στο τέλος τον παλιό εαυτό της και βρήκε μια πολιτική ωριμότητα και μια σχετική τουλάχιστον υπευθυνότητα, τέτοιες που κάποιες στιγμές έπρεπε να αντιμετωπίσει και την απουσία από την κοινωνία των αντίστοιχων ιδιοτήτων και της διάθεσης να τις αποδεχθεί και να τις «συγχωρήσει». Κοινωνική «αντίσταση» η οποία έκανε την παράταξη, αναιρώντας και υπερβαίνοντας την υπέρβαση της, να αρχίσει να σωρεύει αυτοαναιρέσεις και αυτοακυρώσεις.

Συμπέρασμα:

Η αφέλεια, η αγνότητα, η απειρία, ο φανατισμός, ο πολιτικός δογματισμός και πρωτογονισμός, ο εκτός πραγματικότητας υπερβατισμός, η «ρομαντική» εθελοτυφλία είναι ιδιότητες τις οποίες ο σχηματισμός του Δημάρχου διαθέτει σε όλο τους το μεγαλείο.

Γι’αυτό και του απέδωσαν τόσο πολύ.

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

This is a comment.