ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2015

Η ευκαιρία αυτών των εκλογών χάθηκε! Τη Δευτέρα επιστροφή στην πραγματικότητα

του Γιώργου ΦΛΕΣΣΑ*

Και να που φτάνουμε στις χειμερινές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, όπου ο ελληνικός λαός θα εκλέξει τη νέα Βουλή και την κυβέρνηση, που θα διαχειριστεί τις τύχες του και το μέλλον της χώρας σε αυτές τις δύσκολες για όλους εποχές.

Εκτιμώ ότι οι εκλογές αυτές θα μείνουν στην ιστορία, καθώς έχουν ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά:
- Την πλήρη κυριαρχία των συναισθημάτων έναντι της λογικής. Φόβος, οργή, τιμωρία, σιγουριά, ελπίδα ήταν οι έννοιες που προεκλογικά κυριάρχησαν.
- Την κατά κράτος επικράτηση του λαϊκισμού και του εμπορίου ελπίδας και την πλήρη απουσία προγραμματικών θέσεων, προτάσεων και λύσεων για τα προβλήματα.
- Την πλήρη άρνηση της πραγματικότητας, τόσο από τα κόμματα, όσο και από τους πολίτες.
- Την κυριαρχία στο δημόσιο λόγο των ψεμάτων, της ακραίας ρητορικής, της πόλωσης, των ιδεοληψιών και των ανερμάτιστων θεωριών.
- Την παντελή έλλειψη κατανόησης των αιτίων της πολιτικής και οικονομικής χρεωκοπίας της χώρας μας και την άγνοια των βασικών –και παγκοσμίως αποδεκτών– τρόπων που λειτουργεί η οικονομία.
- Την εντελώς λαθεμένη μετάφραση του τρόπου σκέψης, δράσης και αντίδρασης της Ευρώπης, στην οποία πιστεύουμε ότι ανήκουμε.
- Το αλλόκοτο και σχεδόν μεταφυσικό κίνητρο πολιτικής συμπεριφοράς "τι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί;".
- Την ψήφο σε κόμματα και πρόσωπα με την ελπίδα ότι ΔΕΝ θα εφαρμόσουν αυτά που διακηρύσσουν.
- Το διαλυτικό και λαϊκιστικό τρόπο λειτουργίας της πλειοψηφίας των μέσων ενημέρωσης, των δημοσιογράφων, των σχολιαστών και των δήθεν ειδικών που συνέβαλλαν και συμβάλλουν στην πλήρη σύγχυση της κοινής γνώμης.
- Τη συνεχή ανάγκη διευκρινίσεων, ερμηνειών και επεξηγήσεων κάθε φορά που γίνεται δήλωση του Σύριζα ή πρωτοκλασάτων στελεχών του.

Παρά το γεγονός ότι το αποτέλεσμα είναι σχεδόν γνωστό, ιδιαίτερης μνείας αξίζουν οι λεγόμενοι αναποφάσιστοι, η αδιευκρίνιστη ψήφος (που λένε οι δημοσκόποι), οι οποίοι κρίνουν αυτήν την αναμέτρηση –όπως και αρκετές άλλες .

Τα τελευταία σαράντα χρόνια, όπου ο διογκωμένος δημόσιος τομέας, το πελατειακό κράτος, ο κομματισμός, η κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα και τα ρουσφέτια ήταν στις δόξες τους, οι “αναποφάσιστοι” ήταν κατά πλειοψηφία τυχοδιώκτες που πήγαιναν με τον νικητή για να έχουν μερίδιο ή λόγο στη νομή της εξουσίας. Η αφασία και η είσοδος του –βαλκανικού πάντα– lifestyle στην πολιτική στα χρόνια που προηγήθηκαν της χρεωκοπίας και πάνω από όλα η ίδια η κρίση διέλυσαν τις παραδοσιακές ταυτίσεις των πολιτών με τους παραδοσιακούς πολιτικούς χώρους. Ιδεολογικές, πολιτικές και ιστορικές προτιμήσεις και καταβολές παραμερίστηκαν από το θυμό, τη διάθεση τιμωρίας ή το φόβο. Έτσι, οι αναποφάσιστοι του σήμερα προέρχονται από όλους τους πολιτικούς χώρους και μετακινούνται χωρίς πρόβλημα από το ένα άκρο του πολιτικού φάσματος στο άλλο. Παλαιοπασόκοι συνδικαλιστές συνωθούνται στο Σύριζα, υπερδεξιοί ή ψεκασμένοι ταυτίζονται με τη ρητορική της ριζοσπαστικής αριστεράς, επώνυμοι πασόκοι δηλώνουν ότι ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία και βαμμένοι επί δεκαετίες νεοδημοκράτες καταλήγουν στο Σύριζα ή σέρνονται (τι κατάντια!) στη Χρυσή Αυγή. Τι να περιμένει κανείς; Αμφιταλαντευόμενοι και τυχοδιώκτες, αποπροσανατολισμένοι και ούφο καθορίζουν ένα μέρος του αποτελέσματος με την ψήφο τους.

Όμως όποιο και να είναι το αποτέλεσμα των εκλογών τα μεγάλα προβλήματα εξακολουθούν να είναι μπροστά μας.

Είμαστε μια κλειστή κοινωνία, με διαλυμένη οικονομία, χαμηλή ανταγωνιστικότητα, παρωχημένο εκπαιδευτικό σύστημα, αναποτελεσματικό δημόσιο, χαμηλό δείκτη γνώσης χρήσης των νέων τεχνολογιών και μικρό βαθμό προσαρμοστικότητας.

Για να πάμε μπροστά χρειάζονται πολλές, μεγάλες και γρήγορες διαρθρωτικές αλλαγές. Η εξυγίανση του ασφαλιστικού συστήματος,  η εκλογίκευση των φορολογικών βαρών, η απλοποίηση της φορολογικής νομοθεσίας, η μείωση της γραφειοκρατίας, η κατάργηση των προνομίων, η αύξηση της παραγωγικότητας, η ταχύτητα απονομής της δικαιοσύνης, ο περιορισμός της σπατάλης και της κλοπής στο σύστημα υγείας, ο εκσυγχρονισμός του δημοσίου, η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, οι αποκρατικοποιήσεις, η προσέλκυση επενδύσεων, η καταπολέμηση της ανεργίας, η εξάλειψη της φοροδιαφυγής, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και πολλά άλλα πρέπει να προχωρήσουν άμεσα.

Τα προβλήματα αυτά δεν λύνονται με ένα νέο διχασμό, όπου η μια κοινωνική ομάδα θα απαιτεί τη διαπόμπευση και την εξόντωση της άλλης. Δεν λύνονται με θεωρίες συνομωσίας και την κατασκευή ενόχων, που δυστυχώς αναμένω να κυριαρχήσουν τους επόμενους μήνες. Η καθ’ ημάς αριστερά για κάθε πρόβλημα αντί για λύση, έχει έναν ένοχο.

Χρειάζεται σοβαρή μελέτη δεδομένων, προτεραιότητες, ξεκάθαρη και δουλεμένη στρατηγική, λεπτομερής σχεδιασμός, ενιαία μεθοδολογία, συντονισμός, σαφές χρονοδιάγραμμα και τέλος ταχύτητα και ακρίβεια εφαρμογής. Πάνω από όλα χρειάζεται εθνική συνεννόηση και συνεργασία, η οποία δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος ότι θα συμβεί. Δυστυχώς, όλα αυτά τα θέματα δεν τέθηκαν καν στην ατζέντα της προεκλογικής συζήτησης κι έτσι η ευκαιρία και αυτών των εκλογών χάθηκε!

Με αυτά τα δεδομένα η πεποίθηση, η οποία επικρατεί στους περισσότερους συμπολίτες μας, ότι τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν χειρότερα και δεν πάει πιο κάτω είναι πολύ πιθανό να αποδειχθεί λανθασμένη και τα πράγματα να γίνουν πολύ χειρότερα.

Σε προηγούμενες εκλογές θα μπορούσε κανείς να δικαιολογήσει τους πολίτες για την ψήφο τους. Σε αυτές, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ξέρει τι φταίει και τι πρέπει να γίνει. Γι αυτό και ο καθένας μας θα φέρει ακέραιη την ευθύνη του αποτελέσματος.

*ο Γιώργος Φλέσσας είναι διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας στρατηγικής και επικοινωνίας CIVITAS.


ΠΗΓΗ:

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

This is a comment.