Περί αριστερού DNA, του Θανάση Καρτερού

Καμιά αμφιβολία για όσα καθαρά, έντιμα, ηρωικά, τραγικά περνούν από γενιές και γενιές αγωνιστών και από μια ατέλειωτη σειρά αγώνων στο DNA του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά εξάλλου είναι η ηθική, η ιδεολογική, η πολιτική βάση για να οικοδομηθεί ένας κομματικός σχηματισμός ικανός να διεκδικήσει την κυβερνητική εξουσία. Να χρησιμοποιήσει αυτή την εξουσία ως εργαλείο για να αλλάξει τη χώρα. Και να μην επιτρέψει σ’ αυτή την εξουσία να γίνει εργαλείο που θα αλλάξει τον ίδιο - πράγμα που δεν είναι καθόλου αυτονόητο.

Καλό είναι να θυμόμαστε, ωστόσο, ότι η κληρονομικότητα έχει και τους κινδύνους της. Και δεν χρειάζεται να είναι κανείς πολιτικός γενετιστής για να ξέρει ότι το DNA της βασανισμένης Αριστεράς έχει και τη σκοτεινή του πλευρά. Σύνδρομα, συνήθειες, τρόπους σκέψης, που εναπόθεσαν εκεί τα χρόνια της παρανομίας, οι ανελέητες συγκρούσεις με τον αντίπαλο, οι σκληροί εμφύλιοι με τον σύντροφο, τα πενήντα χρόνια μοναξιάς στην οποία η Αριστερά καταδικάστηκε λόγω της παρανομίας και των διωγμών.

Το θέμα δεν είναι εδώ οι καλοί και όμορφοι νέοι σε αντιπαράθεση με τους παραμορφωμένους από το ξύλο και τα βάσανα παλιούς. Το θέμα είναι ο κόσμος του νέου κόμματος που γεννιέται, παλιός και νέος, να μην αποδεχτεί άκριτα όλη την κληρονομιά. Η Αριστερά των αγώνων, των θυσιών, του απαράμιλλου ηρωισμού, της αφοσίωσης στην κοινωνική αλληλεγγύη και αλλαγή, αλλά και μιας μακράς σειράς από λάθη και ήττες, επιχειρεί τώρα να μεταμορφωθεί σε Αριστερά της νίκης; Ε, αυτό δεν γίνεται αν δεν απορρίψει πολλά από τον εαυτό της.

Η υπεροψία την ορθών ιδεών, η έφεση σε ομαδοποιήσεις, η ευκολία των διασπάσεων, το άκριτο χειροκρότημα της γραμμής, η λατρεία των αρχηγών, οι αγριότητες εν ονόματι της ενότητας, η υποτίμηση της προσφοράς που μπορούν να έχουν οι διαφορετικοί, οι απέξω, ακόμα και οι αντίπαλοι, ο ιδιοπαθής εγωισμός της ιδεολογικής αρτιότητας, ο σεχταρισμός που αναγεννιέται σε κάθε άνοιγμα και σε κάθε προσχώρηση -να μερικά πράγματα, που, αν κληρονομήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να κάνουν μεγαλύτερη ζημιά από ό,τι ο αδίστακτος αντίπαλος.

Εκατομμύρια άνθρωποι επενδύουν σήμερα ελπίδες στην Αριστερά. Και το καλύτερο αντίδοτο στα αρνητικά της κληρονομικότητας θα είναι να δεσπόζει το δικό τους αύριο στη σκέψη και στην πράξη όλων...


Του Θανάση Καρτερού για την εφημερίδα «Αυγή»