ΤΑ ΔΕΚΑ ΘΡΙΛΕΡ ΤΗΣ ΚΑΛΠΗΣ:

Όσοι θεωρούν πως το αποτέλεσμα των εκλογών έχει οριστικά διαμορφωθεί είναι μακριά νυχτωμένοι. Στην πολιτική δέκα ημέρες είναι πολύς χρόνος. Και μπορούν, από ενέργειες ή παραλείψεις ή ακόμη και από τυχαία γεγονότα και απρόβλεπτες εξελίξεις να έλθουν τα πάνω κάτω. 

Μπορεί οι δημοσκοπήσεις να αποτυπώνουν τάσεις και "φωτογραφίες της στιγμής" όμως η τελική εικόνα δεν έχει ακόμη διαμορφωθεί. Σίγουρα η εικόνα του επόμενου Κοινοβουλίου έχει μέχρι τώρα σκιτσαριστεί. Από τις εταιρείες μέτρησης της κοινής γνώμης. Όμως δεν αποφασίζουν αυτές. Είναι οι πολίτες με την ψήφο τους που κρατούν τον χρωστήρα. Και η εκλογική εμπειρία μας λέει ότι το τελευταίο τριήμερο είναι καθοριστικό για το τελικό χρώμα που θα έχουν τα έδρανα της Ολομελείας της Βουλής. Αν μάλιστα ισχύει, που ισχύει, αυτό που λένε οι περί τα εκλογικά ειδήμονες, και ένα ποσοστό περίπου 10% αποφασίζει κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, στο παραβάν, τι θα ψηφίσει τότε ας είμαστε προετοιμασμένοι αν όχι για δραματικές ανατροπές τουλάχιστον για εκπλήξεις. Εξάλλου είναι αρκετά αυτά που δεν έχουν ακόμη αποσαφηνιστεί και τα οποία μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως το βράδυ της 25ης Ιανουαρίου θα ζήσουμε ή καλύτερα θα παρακολουθήσουμε στις οθόνες των τηλεοράσεων δέκα μικρά ή μεγαλύτερα εκλογικά θρίλερ. Ας δούμε, ένα ένα, ποια είναι αυτά:
Πρώτον, ο νικητής των εκλογών. Σύμφωνα με όλα τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων, αλλά και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα λάβει τις περισσότερες ψήφους. Αφ' ης στιγμής μέχρι και την εβδομάδα που διέρρευσε έχει καταφέρει να διατηρήσει την πρωτοκαθεδρία το πιθανότερο είναι η Ν.Δ. να μην μπορέσει να καλύψει τη διαφορά. Εάν δεν συμβεί κάτι το εξαιρετικά απρόοπτο τότε το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα την εβδομάδα που μας απομένει μπορεί ακόμη και να αυξήσει τη διαφορά καθώς υπάρχει ένα ποσοστό του εκλογικού σώματος (4-5% το υπολογίζουν οι εκλογικοί αναλυτές) το οποίο είθισται να ψηφίζει τον εικαζόμενο νικητή. Η "στρατηγική του φόβου και της ευθύνης" που ακολούθησε ο Αντ. Σαμαράς αύξησε τη συσπείρωση των οπαδών της Ν.Δ. και προσέλκυσε κάποιες δυνάμεις από τον χώρο του Κέντρου με αποτέλεσμα το τελευταίο διάστημα να κλείσει η ψαλίδα. Όμως η "στρατηγική της ελπίδας και του θυμού" που ακολουθεί ο Αλ. Τσίπρας έχει μεγαλύτερη απήχηση. Μάλιστα, το γεγονός ότι η Ν.Δ. τις τελευταίες ημέρες εγκατέλειψε τη στρατηγική της και προσπαθεί και αυτή να παίξει στο πεδίο των παροχών, στο "γήπεδο" δηλαδή του αντιπάλου, μάλλον την έβλαψαν παρά την ωφέλησαν. Βέβαια στην πολιτική, όπως άλλωστε και στη ζωή, δεν πρέπει ποτέ να λες ποτέ. Η πιθανότητα πάντως να έλθει πρώτο κόμμα η Ν.Δ. είναι πολύ μικρή και οπωσδήποτε θα συνιστούσε τη μεγαλύτερη έκπληξη αυτών των εκλογών.
Δεύτερον, η διαφορά μεταξύ πρώτου και δεύτερου κόμματος. Εδώ το θρίλερ θα έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Μπορεί το πρώτο κόμμα, ακόμη και με μια ψήφο διαφοράς από το δεύτερο, να παίρνει το μπόνους των 50 εδρών όμως είναι διαφορετικό πράγμα να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ με διψήφιο ποσοστό ή ακόμη και με 7-8 μονάδες και διαφορετικό η διαφορά να είναι στο όριο του στατιστικού λάθους (2-3%). Η διαφορετικότητα αφορά τις μετεκλογικές εξελίξεις. Και για την άσκηση της αντιπολιτεύσεως και για τις εσωκομματικές ισορροπίες. Άλλη κυβερνητική πολιτική (ηγεμονική) θα ασκήσει ο ΣΥΡΙΖΑ αν έχει μεγάλη διαφορά από τη Ν.Δ., όπως άλλη αντιπολιτευτική τακτική (επιθετική) θα επιλέξει και η Ν.Δ. αν χάσει με μικρή διαφορά. Και φυσικά σε περίπτωση μικρής διαφοράς είναι δύσκολο να αμφισβητηθεί η παραμονή Σαμαρά στην ηγεσία του κόμματός του. Αντίθετα, αν η διαφορά είναι μεγάλη τότε δεν θα πρέπει να αποκλειστεί η περίπτωση να υπάρξουν κινήσεις αμφισβήτησής του. Το πιθανότερο είναι να υπάρξει μια καθαρή διαφορά που όμως δεν θα είναι πολύ μεγάλη. Να έχουμε δηλαδή επανάληψη των ευρωεκλογών σε υψηλότερα όμως επίπεδα και για τα δύο κόμματα.
Τρίτον, η αυτοδυναμία. Πολλοί πιστεύουν πως αυτό θα είναι το μεγαλύτερο θρίλερ της 25ης Ιανουαρίου. Μάλλον δεν εχουν δίκαιο. Τα μέχρι στιγμής δημοσκοπικά δεδομένα δεν συνηγορούν υπέρ της επίτευξης αυτοδυναμίας. Μπορεί η Κουμουνδούρου να την έχει βάλει ως στόχο και να έχει προσαρμόσει την προεκλογική ρητορική της σ' αυτήν, όμως θα πρέπει τα εκλογικά εξαγόμενα να της έλθουν "όλα δεξιά" για να την καταχτήσει. Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να είναι ο νέος πρίγκιπας της πολιτικής όμως δεν είναι και ο μικρός πρίγκιπας του Σαιντ-Εξυπερύ για να συνομωτήσει το σύμπαν υπέρ του. Οι περισσότερες των δημοσκοπήσεων δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ να κινείται λίγο πάνω από την περιοχή του 30%. Με ένα ποσοστό 32-33%, που είναι πολύ πιθανόν να λάβει, θα χρειαστεί το ποσοστό των κομμάτων που δεν θα εισέλθουν στη Βουλή να φτάσει το 19-20%, κάτι που θεωρείται απίθανο να συμβεί. Ακόμη και στην περίπτωση που δεν πιάσουν το 3% οι ΑΝ.ΕΛ και το ΚΙΝΗΜΑ του Γ. Παπανδρέου θα πρέπει το ποσοστό τους αθροιζόμενο με αυτό των άλλων μικρότερων κομμάτων (ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Λοιπά) να φτάσει το 15% και ο ΣΥΡΙΖΑ να λάβει 34,5% για να έχει αυτοδυναμία. Απίθανο το πρώτο, πιθανό το δεύτερο. Όσο μικρότερο είναι το ποσοστό της αναντιπροσώπευτης ψήφου τόσο πιο δύσκολη είναι η επίτευξη αυτοδυναμίας, και αντίστροφα. Και φυσικά όταν μιλάμε για αυτοδυναμία αναφερόμαστε στην οριακή πλειοψηφία των 151 εδρών που δεν ξέρουμε αν αρκεί για να κυβερνηθεί, σε τόσο δύσκολες και έκτακτες καταστάσεις, η χώρα από ένα κόμμα που η αναρρίχησή του στην εξουσία δεν ισοδυναμεί, σύμφωνα με τα λεγόμενα πολλών στελεχών του, με μια απλή κυβερνητική εναλλαγή, αλλά περίπου με καθεστωτική αλλαγή.
Τέταρτον, η αναντιπροσώπευτη ψήφος. Επειδή αναφερθήκαμε στη συσχέτιση αυτοδυναμίας και αναντιπροσώπευτης ψήφου θα πρέπει να πούμε πως στην ιστορία των εκλογικών αναμετρήσεων της Μεταπολίτευσης το άθροισμα του ποσοστού που λαμβάνουν τα κόμματα που μένουν εκτός Βουλής είναι συνήθως 4-6%. Στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις ο κανόνας αυτός όμως δεν ίσχυσε. Τον Μάϊο του 2012 η αναντιπροσώπευτη ψήφος πλησίασε το 20%, ενώ, έναν μήνα μετά, τον Ιούνιο, με την πόλωση που υπήρξε μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ για την πρώτη θέση έπεσε στο μισό, στο 10%. Σήμερα, η εκτίμηση που υπάρχει είναι πως αυτή θα συρρικνωθεί έτι περαιτέρω επειδή η πόλωση είναι σαφώς μεγαλύτερη από το 2012. Μάλιστα επειδή σημαντικό κομμάτι ψηφοφόρων, που δεν εκφράζεται από τα παραδοσιακά κόμματα (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και τον "φουσκωμένο" ΣΥΡΙΖΑ), αναμένεται να απορροφηθεί από το Ποτάμι και το νεότευκτο Κίνημα του Γ. Παπανδρέου και δεν θα διαχυθεί σε άλλα μικρότερα σχήματα ή στο λευκό και το άκυρο, θα πρέπει να θεωρήσουμε πως στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου το πιθανότερο είναι η αναντιπροσώπευτη ψήφος να μην είναι διψήφια και ίσως να επιστρέψει στον παραδοσιακά ιστορικό της μέσο όρο. Το ποσοστό που θα λάβει το Κίνημα του Γ. Παπανδρέου ίσως είναι τελικά αυτό που θα καθορίσει την επίδραση της αναντιπροσώπευτης ψήφου στο θέμα της αυτοδυναμίας και το σχηματισμό βιώσιμης κυβερνητικής λύσης.
Πέμπτον, το ποσοστό του (νέου) δικομματισμού. Μέχρι και το 2009 ήταν το δίπολο Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ αυτό που κυριάρχησε στην πολιτική ζωή και το δημόσιο βίο. Τα ποσοστά του δικομματισμού κινούνταν σε πρωτοφανή υψηλά επίπεδα. Τα δύο πρώτα κόμματα, που εναλλάσσονταν και στην εξουσία, συγκέντρωναν ποσοστά της τάξεως του 80-85%. Τον Μάϊο του 2012 τα δύο πρώτα κόμματα, η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ, συγκέντρωσαν το 35,63% και τον Ιούνιο 56,55%. Το σπάσιμο του παραδοσιακού δικομματισμού (Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ) που έφερε η κρίση και τα μνημόνια ευνόησαν την ενίσχυση των ποσοστών των μικρών κομμάτων, ενώ ενεφανίστηκαν και νέα. Και από δεξιά και από αριστερά. Τη θέση του ΠΑΣΟΚ κατέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ. Στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου μεταξύ των άλλων θα κριθεί και το κατά πόσον ο νέος δικομματισμός (Ν.Δ. - ΣΥΡΙΖΑ) μπορεί να γίνει και το ισχυρό νέο δίπολο που θα καθοδηγήσει τις εξελίξεις τα επόμενα χρόνια. Στις δημοσκοπήσεις δείχνει να συγκεντρώνει περίπου το 60% του εκλογικού σώματος. Δεν είναι αρκετό. Για να έχει δυναμική θα πρέπει να υπερβεί το 65% και να τείνει προς την περιοχή του 70%. Δεν είναι πιθανό, αλλά και δεν μπορεί να αποκλειστεί. Το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε μεταβατική φάση και το αποτέλεσμα της κάλπης θα καταδείξει αν μπορεί, σε προβλεπτό χρόνο, να ξαναγίνει διπολικό ή εισήλθαμε για τα καλά στον αστερισμό του πολυκομματισμού και των συμμαχικών κυβερνήσεων.
Έκτον, ποιό κόμμα θα έλθει τρίτο. Εδώ τα πράγματα είναι δυσδιάκριτα. Μέχρι πριν μερικούς μήνες σχεδόν όλοι θεωρούσαν πως τη θέση αυτή είχε καπαρώσει η Χρυσή Αυγή. Η αποκάλυψη όμως της εγκληματικής της ταυτότητας και οι φυλακίσεις της ηγεσίας της άλλαξαν τα δεδομένα. Η δημιουργία του Ποταμιού και η εκλογική του ευδοκίμηση στις ευρωεκλογές ανακάτεψε περισσότερο την τράπουλα. Το πλήγμα στο ΠΑΣΟΚ από τη δημιουργία του Κινήματος από τον Γ. Παπανδρέου έκανε πιο σύνθετο το παιχνίδι. Η αντοχή του ΚΚΕ και η επανάκαμψή του, στις ευρωεκλογές, σε ποσοστά της τάξεως του 6% προσθέτει μια επιπλέον πράμετρο απροσδιοριστίας στο παιχνίδι της τρίτης θέσης. Όταν προκηρύχθηκαν οι εκλογές την τρίτη θέση διεκδικούσαν μέχρι και τέσσερα κόμματα (Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, ΚΚΕ και ΠΑΣΟΚ) τώρα οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως αυτή θα παιχτεί μεταξύ Χρυσής Αυγής και Ποταμιού. Η οποιαδήποτε πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη καθώς η πόλωση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. συρρικνώνει τα ποσοστά των υπολοίπων κομμάτων. Το πιθανότερο ενδεχόμενο η τρίτη θέση να παιχτεί στην περιοχή του 5-6% αυξάνει τους μνηστήρες. Η πλέον όμως κρίσιμη παράμετρος της τρίτης θέσης είναι ότι το κόμμα που θα την καταλάβει θα λάβει και την τρίτη εντολή σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας και αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης από τα δύο πρώτα κόμματα. Από τους χειρισμούς που θα γίνουν μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να οδηγηθούμε σε σχηματισμό κυβέρνησης ευρύτερης συνεργασίας προκειμένου να αποφευχθεί η εκ νέου προσφυγή στις κάλπες που θα ήταν καταστροφική για τα δημόσια οικονομικά, την τραπεζική πίστη και συνολικά την οικονομία της χώρας.
Έβδομον, Παπανδρέου ή Βενιζέλος; Κίνημα ή ΠΑΣΟΚ; Ένα από τα θρίλερ αυτών των εκλογών είναι σίγουρα και ποιό από τα δύο κόμματα θα λάβει το μεγαλύτερο ποσοστό. Η ίδρυση του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών από τον πρώην πρωθυπουργό και γιό του ιδρυτή του Κινήματος μπορεί να αποδειχθεί το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του άλλοτε κραταιού κόμματος που για τέσσερεις δεκαετίες κυριάρχησε στον πολιτικό βίο της χώρας. Ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου θεωρεί πως η πορεία διάλυσης του ΠΑΣΟΚ ήταν αναπόδραστη υπό τον Βενιζέλο και η κίνησή του αυτή ήταν η μόνη που μπορεί να ξαναδώσει ελπίδα στην Δημοκρατική Παράταξη να παραμείνει ζωντανή και προϊόντος του χρόνου να αναγεννηθεί. Αντίθετα ο Βενιζέλος κατηγορεί τον Παπανδρέου για διασπαστή και μετά τις εκλογές αναμένεται να του φορτώσει τις ευθύνες της περαιτέρω συρρίκνωσης του ΠΑΣΟΚ. Σε επίπεδο κεντρικών και επωνύμων στελεχών το παιχνίδι κέρδισε ο Βενιζέλος. Σε επίπεδο μεσαίων και περιφερειακών στελεχών η πλάστιγγα γέρνει υπέρ του Παπανδρέου. Κατά κάποιον τρόπο γίνεται ένας αγώνας μεταξύ ηγεσίας και βάσης του ΠΑΣΟΚ. Στο κέντρο (Αθήνα και Θεσσαλονίκη) μεταξύ των οπαδών φαίνεται να επικρατεί το κόμμα του Βενιζέλου, αντίθετα στην περιφέρεια η δυναμική είναι υπέρ του Κινήματος του Παπανδρέου. Και οι δύο πλευρές θα ήταν ευχαριστημένες αν έστω και για μία ψήφο υπερτερούσαν η μία έναντι της άλλης. Οι δημοσκοπήσεις δίνουν το προβάδισμα στο ΠΑΣΟΚ, όμως στο Κίνημα ελπίζουν στη δυναμική και την κρυφή ψήφο που δεν καταγράφεται, όπως λένε, στις δημοσκοπήσεις.
Όγδοον, πεντακομματική ή οκτακομματική Βουλή; Μπορεί η αυτοδυναμία να κρίνεται από τη συνάρτηση υψηλού ποσοστού του πρώτου κόμματος και υψηλού ποσοστού αναντιπροσώπευτης ψήφου όμως η δυνατότητα συγκρότησης συμμαχικής κυβέρνησης συναρτάται και από τον αριθμό των κομμάτων που θα βρίσκονται στη Βουλή. Όσο λιγότερα είναι αυτά τόσο δυσκολεύουν οι συμμαχίες. Αν για παράδειγμα μείνουν εκτός Βουλής το ΠΑΣΟΚ, οι ΑΝΕΛ και το Κίνημα του Γ. Παπανδρέου τότε ο μόνος δυνητικός κυβερνητικός σύμμαχος είτε για τον ΣΥΡΙΖΑ είτε για τη Ν.Δ. είναι το Ποτάμι. Και αν μεν πρώτο κόμμα έλθει η Ν.Δ. τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Αν όμως πρώτο κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, που είναι και το πιθανότερο, τότε η χώρα, στην πιο δύσκολη στιγμή μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, θα βρεθεί με μια κυβέρνηση αναγκαστικής συνεργασίας δύο κομμάτων που δεν έχουν έστω και την ελάχιστη κυβερνητική εμπειρία. Αυτή τη στιγμή οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως η επόμενη Βουλή θα είναι μάλλον εξακομματική, ενώ διχάζονται αν σε περίπτωση που αυτή είναι επτακομματική το έβδομο κόμμα θα είναι του Γ. Παπανδρέου ή του Π. Καμμένου. Πάντως το Κίνημα του Γ. Παπανδρέου έχει περισσότερες πιθανότητες. Και τούτο για δύο λόγους. Πρώτον, επειδή είναι νέο κόμμα και οι δημοσκοπήσεις, με τα δείγματα που έχουν και τις μεθόδους αναγωγής που χρησιμοποιούν, είναι δύσκολο να καταγράψουν με αξιοπιστία την πραγματική του δύναμη. Και δεύτερον, επειδή η κεντροαριστερή δεξαμενή (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΣΥΡΙΖΑ και αδιευκρίνιστη ψήφος) που αρδεύει ψήφους είναι μεγαλύτερη από το δεξιό ακροατήριο των ΑΝΕΛ, οι οποίοι επιπροσθέτως έχουν και τη φθορά της κοινοβουλευτικής τους θητείας.
Ένατον, ο αριθμός των εδρών. Ένα από τα πιο δυνατά θρίλερ θα είναι αυτό του αριθμού των εδρών που θα καταλάβουν τα κόμματα. Και τούτο επειδή συναρτάται άμεσα με τον σχηματισμό κυβέρνησης. Για παράδειγμα εάν η αναντιπροσώπευτη ψήφος είναι στο 6% τότε ο ΣΥΡΙΖΑ με ένα ποσοστό 32-33% λάβει 135-138 έδρες. Οι ΑΝΕΛ ακόμη κι αν έμπαιναν στη Βουλή είναι δύσκολο να έχουν περισσότερες από 9-10 έδρες. Επομένως δεν θα μπορούσαν τα δύο αυτά κόμματα να σχηματίσουν κυβέρνηση. Το ίδιο θα συμβεί και με το Ποτάμι. Με ποσοστό 5-6% θα λάβει 13-16 έδρες. Η δεδηλωμένη και σ' αυτή την περίπτωση θα είναι οριακή ή μπορεί και να μην επιτυγχάνεται. Επειδή η διαφαινόμενη τάση δείχνει συμπίεση των μικρών κομμάτων μπορεί να φτάσουμε ακόμη και στο ακραίο παράδειγμα να μην υπάρχει δεδηλωμένη ακόμη και με τη σύμπραξη τριών κομμάτων. Αν για παράδειγμα η αναντιπροσώπευτη ψήφος είναι 5% και ο ΣΥΡΙΖΑ λάβει 32% (134 έδρες) τότε η συνεργασία του με δύο κόμματα του 3% (έκαστο θα λάβει 8 έδρες) δεν είναι αρκετή για να του εξασφαλίσει τη δεδηλωμένη. Κρίσιμος είναι επίσης ο αριθμός των εδρών που θα καταλάβουν τα κόμματα και για το πρόσωπο που θα εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Αφ' ης στιγμής η Ν.Δ. προτείνει εκ νέου τον Σταύρο Δήμα και επιμείνει μέχρι τέλους στην υποψηφιότητά του δεν αποκλείεται για πρώτη φορά να έχουμε Πρόεδρο εκλεγόμενο από τη σχετική, ούτε καν από την απόλυτη, πλειοψηφία των 300 της Βουλής. Κάτι που σίγουρα θα είναι αρνητικό δεδομένο για το θεσμό, αλλά και για την πολιτική ζωή της χώρας.
Δέκατον, τα εκλογικά ποσοστά των κομμάτων. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κριθεί από την ικανότητά του να διατηρήσει το ποσοστό (26,89%) των τελευταίων εκλογών. Αν για τα άλλα κόμματα αυτό συνιστά αποτυχία για τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι φιάσκο. Ο πήχυς για τον ΣΥΡΙΖΑ έχει ανέβει πολύ ψηλά. Η ηγεσία του τον τοποθετεί στο 35% και άνω προκειμένου, και υπό προϋποθέσεις, να πιαστεί και ο στόχος της αυτοδυναμίας. Οποιοδήποτε ποσοστό κάτω από αυτό μπορεί να μην συνιστά αποτυχία. Αποτυχία όμως θα είναι αν δεν καταφέρει, στις καλύτερες γι' αυτόν συνθήκες, να ξεπεράσει το 30-31% καθώς στην περίπτωση αυτή θα αποδειχθεί πως η δύναμή του έχει οροφή και η δυναμική του είναι συγκυριακή. Για τη Ν.Δ. το μέτρο σύγκρισης είναι αν θα καταφέρει να αυξήσει το ποσοστό 29,66% που έλαβε στις εκλογές του 2012. Αν δεν καταφέρει να ξεπεράσει αυτό το ποσοστό και η διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγαλύτερη από αυτή των ευρωεκλογών, τότε ενδέχεται το κόμμα να αντιμετωπίσει εσωκομματικές αναταράξεις, ακόμη και πρόβλημα ηγεσίας. Εξυπακούεται πως σε περίπτωση που το ποσοστό της Ν. Δ έχει τρία (3) μπροστά ο Αντ. Σαμαράς εδραιώνει την ηγεμονία του αφού θα έχει καταφέρει να έχει επιτύχει σχεδόν παρόμοιο ποσοστό με αυτό του Καραμανλή το 2009 και μάλιστα σε συνθήκες άκρως δυσμενέστερες. Το Ποτάμι θα έχει επιτύχει το στόχο του αν αυξήσει το 6,60% που έλαβε στις ευρωεκλογές και καταλάβει την τρίτη θέση. Το όριο του ΚΚΕ είναι το 6,11% που έλαβε στις ευρωεκλογές και όχι το 4,50% που είχε πάρει το 2012, γιατί σε διαφορετική περίπτωση ενδέχεται να προκληθούν και σ' αυτό εσωκομματικές αναταράξεις ιδιαίτερα αν αρνηθεί την πρόσκληση του ΣΥΡΙΖΑ για κυβερνητική σύμπραξη. Για τον Πάνο Καμμένο το στοίχημα είναι η είσοδος των ΑΝΕΛ στη Βουλή, αφού από το 7,51% του 2012 το κόμμα έπεσε στο 3,46% στις ευρωεκλογές. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να λέει πως στόχος του είναι η τρίτη θέση, όμως το θρίλερ είναι με τι ποσοστό θα καταφέρει να μπει στη Βουλή, αφού το ποσοστό που θα λάβει σίγουρα απέχει πολύ από το 12,25% του 2012 και δεν πλησιάζει καν το 8,02% των ευρωεκλογών. Για τη Χρυσή Αυγή το ερώτημα είναι αν θα κρατηθεί στο 6,92% των εθνικών εκλογών και καταλάβει την τρίτη θέση ή στο 9,39% που πήρε στις ευρωεκλογές και κατά πόσο θα επηρεαστούν οι ψηφοφόροι της από τις προφυλακίσεις των ηγετικών της στελεχών. Τέλος για το νεότευκτο Κίνημα του Γ. Παπανδρέου φαίνεται ότι το κρίσιμο σημείο είναι αν θα καταφέρει, και με τι ποσοστό, να μπει στη Βουλή και αν θα μπορέσει να περάσει, έστω και με μία ψήφο, το ΠΑΣΟΚ.



ΠΗΓΗ: