ΟΡΑΜΑ ΔΗΜΟΥ ΛΑΓΚΑΔΑ

ΘΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕΙ???… ΘΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΘΕΙ???… ή Θ Α ΞΕΧΑΣΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΑ ΧΑΠΙΑ ΤΟΥ???

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΡΗΤΟΡΙΚΟ…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η πτώση του σαφώς και ήταν προαποφασισμένη… Και ο ίδιος δεν είναι παρά ένα αναλώσιμο που δε δίστασαν να θυσιάσουν οι αδίστακτοι του πολιτικού συστήματος, προκειμένου να ποτίσουν με το αίμα ενός χρεοκοπημένου το δέντρο της σαπίλας και της ατελεύτητης πολιτικής και οικονομικής διαπλοκής.

Το βέβαιο πάντως είναι πως η “βίαιη” πτώση κορυφαίου πολιτικού ανδρός, από τα ύπατα αξιώματα στα μπουντρούμια με τους κολασμένους, δεν είναι μικρή και συνηθισμένη υπόθεση.

Ελάχιστοι πλέον αμφισβητούν την προσωπική του εμπλοκή σε όσα του καταλογίζονται, και ακόμη λιγότεροι είναι εκείνοι που θα τολμούσαν να ισχυριστούν πως η περίπτωσή του διεκδικεί την μοναδικότητα στην μεταπολιτευτική Ελλάδα της λοβιτούρας και της εξώφθαλμης και πολυπλόκαμης διαπλοκής.

Το αν ο ίδιος αισθάνεται δεσμευμένος από τους άγραφους νόμους της ιδιότυπης πολιτικής καμόρα, και αν τελικά αποφασίσει να “πάρει επάνω του” κατ αποκλειστικότητα τη ρετσινιά για λογαριασμό του …όλου συστήματος ή αν θα επιβληθεί ντε-φάκτο μια τέτοια εξέλιξη των πραγμάτων, αυτό μένει να αποδειχθεί και θα αποδειχθεί στο χρόνο που θα μεσολαβήσει…

Εκείνο που είναι βέβαιο, είναι πως ο Ακης Τσοχατζόπουλος βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα κρίσιμο δίλημμα στο πλεον καθοριστικό σταυροδρόμι της ζωής του.

Η μια του επιλογή, είναι να χρησιμοποιήσει την προσωπική του αποκαθήλωση, ως όχημα για να σπάσει το διαχρονικό απόστημα και να αποκαλυφθεί το πραγματικό μέγεθος του καρκινώματος με τα έργα και της ημέρες της “αγίας” πολιτικής οικογένειας που ταλάνισε τον τόπο μας μεταπολιτευτικά.

Η άλλη επιλογή, είναι να φορτωθεί μονάχος του το σταυρό του μαρτυρίου και της αποκλειστικής προσωπικής ταπείνωσης, και να αποκαθάρει με το πλυντήριο της προσωπικής του θυσίας τις αμαρτίες όλων των υπόλοιπων.

Η δικαστική εξουσία, αν έχει την πρόθεση να διευκολύνει την πρώτη του επιλογή, θα πρέπει να φροντίσει να τον απαλλάξει από το συναισθηματικό φορτίο της πατρικής ευθύνης που θα συμπαρασύρει στον προσωπικό του κατήφορο και την εμπλεκόμενη κόρη του ανεπιστρεπτί, διευκολύνοντας έτσι τη στάση του και την αναζήτηση της όλης αλήθειας.

Διότι αν κάνει τη δεύτερη επιλογή, τότε ξέρει καλά και ο ίδιος πως ή θα αυτοκτονήσει… ή θα αυτοκτονηθεί… ή θα ξεχάσει να πάρει τα χάπια του.

Ήρωας έτσι κι αλλιώς ούτε γεννήθηκε ούτε και πρόκειται να γίνει….

Ας μη γίνει ο αποκλειστικά ταπεινωμένος και διασυρμένος “μεσσίας” που θα σηκώσει στις πλάτες του τις αμαρτίες του σάπιου πολιτικού συστήματος.

Πρόκειται για έναν ρόλο που κανείς δε θα τον περιβάλλει με τιμή. Ούτε το ίδιο το παιδί του…

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ>>> http://ellinikoforoum.blogspot.com/2012/04/blog-post_682.html