Γράφει αναγνώστης
Προφανώς οι περισσότεροι από τους πολιτικούς μας ηγέτες είναι τόσο χονδρόπετσοι που αντί να ντρέπονται για το ρόλο του σωτήρα που υποδύονται, το μόνο που τους κόφτει είναι τα παιχνίδια των πολιτικών ισορροπιών στο σπίτι του κρεμασμένου.
Θα περιμένουμε να ακούσουμε ένα εγερτήριο αναγέννησης του τόπου. Ένα οραματικό πρόγραμμα εξόδου από το τέλμα. Το μόνο που πιπιλίζουν διαρκώς είναι η λέξη «ανάπτυξη» που για τους ίδιους μεταφράζεται στο να προσλάβουν έναν ακόμη κηφήνα στα γραφεία τους.
Αντί αυτού έχουν μεταβληθεί σε θλιβερούς διαχειριστές των λάθος αριθμών που μαγειρεύουν οι «ειδικοί» με τη σύμβαση, του οικονομικού επιτελείου, με αποτέλεσμα το σερβιριζόμενο πιάτο να είναι σκέτο δηλητήριο.
Έχει αναρωτηθεί κανείς από τους πολιτικούς ηγέτες μας, εάν μπορεί να ζήσει ένας λαός ζητιανεύοντας και τρώγοντας τις σάρκες του;
Ποιος θα το κάνει όμως από δαύτους;
Οι ίδιοι, ζώντας μια μαλθακή ζωή με λιμουζίνα, ταξίδια, γορίλες γραμματείς, Φαρισαίους και υπηρέτες δεν βιώνουν την κόλαση εδώ έξω.
Γιατί αν συνειδητοποιούσαν που οδηγούν τον πολίτη με τις αποφάσεις τους θα έπρεπε να κάνουν χαρακίρι.
Είναι τόσο χυδαίο με φόντο ένα ξεχαρβαλωμένο, ζητιάνο, σακατεμένο τόπο οι συναισθηματικά ανάπηροι πολιτικοί που μας διοικούν ωσάν ναρκισσευόμενες Άλικες να εκσπερματώνουν στις τηλεοράσεις την κορύφωση του αυνανισμού τους.
Έλεος ξεφτίλες…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου