Ο ΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ

Επαναδημοσίευση

του Θόδωρου Σαββίδη

 

Χειρότερο ξεκίνημα του χειμώνα δεν μπορούσε να υπάρξει για την Διοίκηση του Δήμου Λαγκαδά. Ποτέ άλλοτε, σε πολύ λίγες ημέρες, δεν είχαμε τόσα πολλά και τόσο αρνητικά γεγονότα, για τη διοίκηση. Θαρρείς και το σύμπαν συνωμότησε εναντίον του Δημάρχου.
Και μαζί μ’ όλα αυτά έχουμε τη μεγάλη πτώση της δημοτικότητας της Δημοτικής Αρχής Λαγκαδά, που προκαλούν μελαγχολία και εκνευρισμό στη Δημοτική Διοίκηση.

Η ρήξη με την κοινωνία

Δεν ξέρουμε τι πρόκειται να πράξει η δημοτική αρχή του Λαγκαδάγια να αποδράσει απ’ αυτό τον ασφυκτικό κλοιό,

γνωρίζουμε όμως πως διαμορφώνεται εφεξής το δημοτικό σκηνικό και σε ποιες πολιτικές και κοινωνικές ράγες δρομολογούνται για να τρέξουν οι εξελίξεις. Ας προσπαθήσουμε να τις αναλύσουμε:

Πρώτον, ο εκτροχιασμός των προϋπολογισμών του Δήμου και των Δημοτικών Επιχειρήσεων, τα ταμειακά ελλείμματα εγγράφονται αρνητικά στην κοινωνική συνείδηση. Ακόμη και διορθώσεις να γίνουν, είναι αμφίβολο να αντιστρέψουν το δυσμενές για τη Διοίκηση κλίμα.

Η εικόνα που κυριαρχεί είναι αυτή της αντιπαλότητας της Διοίκησης με την συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας. «Απέτυχε η οικονομική πολιτική και τα σπασμένα θα τα πληρώσουμε πάλι εμείς», είναι αυτό που ακούς σχεδόν απ’ όλους. Οι δικαιολογίες, οι υποσχέσεις, οι εξαγγελίες, οι αριθμοί βρίσκονται πλέον απέναντι και συγκροτούνται με τη διαμορφωμένη κοινή γνώμη. Κι αυτό έχει αποδειχθεί ότι ποτέ καμία κυβέρνηση, ούτε διοίκηση δεν μπόρεσε να ξεπεράσει.

Όταν εδραιώνεται η πεποίθηση της αντιπαλότητας διοίκησης – κοινωνίας, όσες υποσχέσεις, ακόμη και παροχές να δώσεις, δεν πιάνουν. Οι πολίτες θα περιμένουν την κάλπη για να σε τιμωρήσουν. Έχοντας, μάλιστα, ως δεδομένα ότι η οικονομική στενότητα, η εργασιακή ανασφάλεια και η ακρίβεια δεν πρόκειται να αλλάξουν, τότε το κλίμα θα γίνει ότι χειρότερο για τη δημοτική Αρχή.

Χωρίς σχέδιο

Δεύτερον, αν υπήρχε ένα ολοκληρωμένο, ιεραρχημένο και καθαρό σχέδιο, θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό και να παραγάγει αποτελέσματα. Αυτό όμως έπρεπε να γίνει στην ώρα του. Όταν η Διοίκηση ήταν ισχυρή. Όταν είχε την πολιτική ηγεμονία και υπήρχαν μεγάλα περιθώρια κοινωνικής ανοχής.

Αυτό που χθες ήταν σωστό σήμερα μπορεί να αποδειχθεί καταστροφικό, καθώς οι κοινωνικοί καθρέπτες έχουν μετατραπεί σε παραμορφωτικούς, με αποτέλεσμα οι διαθλάσεις τους να σε παγιδεύσουν σε είδωλα, εικόνες που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Τρίτον, η εικόνα της διοίκησης δεν είναι απλώς κακή, είναι δύσμορφη και απωθητική. Η δημοτική πλειοψηφία, η δεδηλωμένη τυπικά μόνον υπάρχει. Και μόνον οι δηλώσεις και οι αποχωρήσεις πλειάδας συμβούλων για τα συμβαίνοντα το αποδεικνύουν.

 Ουδείς κατανοεί πως μπορούν τόσοι πολλοί και κατά τεκμήριο σοβαροί άνθρωποι να υποκρίνονται ότι υφίσταται η δεδηλωμένη, όταν καθημερινά με το όσα δηλώνονται από τους συμβούλους της διοίκησης είναι εδραία και γενική η πεποίθηση ότι αυτή δεν είναι εικόνα στοιχειώδους σοβαρής διοίκησης, αλλά θιάσου σκιών.
Ούτε ενότητα υπάρχει, ούτε αλληλεγγύη, ούτε καθοδήγηση, ούτε τίποτα που να πείθει ότι αυτή η κατάσταση μπορεί να συνεχιστεί. Τουλάχιστον δεν μπορεί να γίνεται ανεκτή απ’ όσους αγαπούν αυτόν τον τόπο και μοχθούν γι’ αυτόν. Και, κυρίως, απ’ όσους εργάζονται και συνεισφέρουν.

Όταν φθάνει ένας δημοτικός σύμβουλος, να «φτύνει» στα μούτρα και δημοσίως τον Δήμαρχο, ασφαλώς και γνωρίζει εκ των προτέρων ότι δεν μπορεί να αθροίζεται στην πλειοψηφία της διοίκησης. Τις εξελίξεις τις δρομολογεί η φοβική συμπεριφορά του Δημάρχου. Και είναι αρνητικές τόσο για τον ίδιο όσο και για τη διοίκηση καθώς καθημερινά ξευτελίζονται.

Υπάρχουν και άλλοι δημοτικοί σύμβουλοι που νοιώθουν και θυμό και αγανάκτηση για όλες αυτές τις αποκαλύψεις και τούτο διότι πρώτοι αυτοί εισπράττουν το κλίμα που έχει διαμορφωθεί στην κοινή γνώμη για τη συμπεριφορά του Δημάρχου.

Η Δημοτική Αρχή μέσα σε λίγα χρόνια πέρασε στην «αλαζονεία και έπαρση». Την «ωραία ατμόσφαιρα» μέσα στη διοίκηση συμπληρώνουν μια σειρά δημοτικών στελεχών που έχουν ξεχάσει και τη σεμνότητα και την ταπεινότητα, αλλά και την κοινή λογική.

Γιατί μόνο «ανέκδοτα» μπορούν να χαρακτηρισθούν οι ενέργειες της Διοίκησης που κατεγράφησαν το τελευταίο χρονικό διάστημα.

Στη διοίκηση πολλοί έχουν χάσει το μέτρο. Αντιδήμαρχοι, έχουν απωλέσει την αίσθηση της πολιτικής αποτελεσματικότητας, της προσφοράς που συνεπάγεται η συμμετοχή στην πολιτική δραστηριότητα, και έχουν αναγάγει σε τέχνη τη συγκάλυψη των λαθών τους, των σκανδάλων, επιδιδόμενοι καθημερινά σε επικοινωνιακά τεχνάσματα.

Η τακτική «τα κρύβω κάτω από το χαλί», άρα δεν υπάρχουν, όπως κάνει η Δημοτική Αρχή, έχει σταματήσει να αποδίδει γιατί το χαλί δεν μπορεί να κρύψει άλλα».