Αρδηνιστής
Πολλοί συμπολίτες μας, απ’ όλο το πολιτικό φάσμα, απορούν που η Χρυσή Αυγή παραμένει δημοσκοπικά ακόμη τρίτο κόμμα, παρά τις δικαστικές της περιπέτειες, τη διαπόμπευση βουλευτών της, τη «Χρυσαυγειάδα» των καθεστωτικών ΜΜΕ και τα όσα σοκαριστικά αποκαλύφτηκαν σε βάρος της. Αναρωτιούνται για τις αιτίες
που εκατοντάδες χιλιάδες «παραστρατημένοι» και «πεπλανημένοι» Έλληνες εξακολουθούν να θεωρούν μια «ναζιστική τερατογέννηση» κι «εγκληματική συμμορία» σαν τη μοναδική, αν και «πρωτόγονη», αντιμνημονιακή και αντισυστημική πολιτική οντότητα, που προκαλεί δυναμικά έως και βίαια την ύποπτη πολιτική ορθότητα του «συνταγματικού τόξου», απαξιώνει όλο το διαφθαρμένο και κλεπτοκρατικό πολιτικό σύστημα και στηλιτεύει τα πάμπολλα «κακώς κείμενα» της μεταπολιτευτικής πραγματικότητας.
Πρόκειται απλά και μόνο για έκφραση μισούς, θυμού, αγανάκτησης και οργισμένης διαμαρτυρίας ενάντια στη κλεπτοκρατία και στη διαπλοκή που κατάντησαν τη χώρα αποικία χρέους και τη δημοκρατία ανάπηρη για να ερμηνευτεί η αντοχή της Χ. Α στα συντονισμένα πύρα των καθεστωτικών δυνάμεων; Αρκούν μόνο η επίκληση της ανεξέλεγκτης εγκληματικότητας, της ανασφάλειας και του αδιεξόδου της λαθρομετανάστευσης, της διάλυσης του κράτους, της γενικευμένης διαφθοράς και της διαχρονικής ατιμωρησίας των υπευθύνων για την καταστροφή της χώρας; Φτάνει μονό η αποκάλυψη του απύθμενου θράσους, της εθελοδουλίας και του δωσιλογισμού εκείνης της «αντιφασιστικής» πολιτικής τάξης, η οποία προσπαθεί απεγνωσμένα να ανασυνταχτεί μέσα από τα συντρίμμια, ν’ αποφύγει τη Δικαιοσύνη και να επανέλθει στα πράγματα, λες και δεν ήταν αυτή που προκάλεσε την οικονομική καταστροφή μεγάλων τμημάτων του ελληνικού λαού;
Ασφαλώς και όλα αυτά ισχύουν. Υπάρχουν όμως και άλλες αιτίες που δεν αποδίδουν τίτλο τιμής στη πολυπολιτισμική Αριστερά. Μήπως δεν ήταν η στροφή αυτής της Αριστεράς στον εθνομηδενισμό και στον μισελληνισμό ή και σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές που δημιούργησε τη γκραμσιανή «κρίση εκπροσώπησης» για σημαντικά τμήματα της ελληνικής κοινωνίας, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί πεδίο ελεύθερο «για ακτιβισμό σκοτεινών δυνάμεων»; Η συστηματική, αριστερογενής ισοπέδωση αξιών, παιδείας και πολιτισμού, ο βιασμός της ελληνικής ιστορίας και ο χλευασμός της σημαίας, της παράδοσης και της ταυτότητας δεν είναι στοιχεία που συνέβαλαν και αυτά στην «εκκόλαψη του αυγού του φιδιού»; Ποιοι επέτρεψαν άραγε τη διαχρονία της επίπλαστης ευημερίας και της εικονικής πραγματικότητας στη διάρκεια της μεταπολίτευσης που κατέστρεψε τα πατριωτικά αντανακλαστικά ενός ολόκληρου λαού; Σε όλα αυτά δεν θα πρέπει να προστεθεί και η γενικευμένη αίσθηση της εθνικής ταπείνωσης των Ελλήνων από κατοχικές δυνάμεις και η απώλεια της εθνικής τους κυριαρχίας; Μήπως δεν ήταν η Αριστερά που κυριάρχησε ιδεολογικά στην Ελλάδα σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο και επέβαλε ποικιλοτρόπως και για δεκαετίες τη δική της πολιτική ατζέντα και εδραίωσε στρεβλώσεις, όπως ο κομματικός συνδικαλισμός, η μετριοκρατία και η κομματικοποίηση του κράτους;
Σ’ εποχές βαθύτατης οικονομικής, πολιτισμικής και κοινωνικής κρίσης, με την «αριστερή ιδεολογία» να εξακολουθεί να είναι κυρίαρχη στη χώρα μας, το ήδη οξυμένο πολιτικό σκηνικό αναμένεται σύντομα να γίνει ακόμα πιο εκρηκτικό. Όμως η ΧΑ – μεταξύ πολλών άλλων – δεν έχει την ικανότητα, ούτε τη βούληση, ούτε το ιδεολογικό υπόβαθρο ν’ αναλάβει ρόλο εθνικοαπελευθερωτικό που απαιτούν οι καιροί. Το ρόλο αυτό βεβαίως αρνείται και η πολυπολιτισμική Αριστερά στο σύνολό της. Γι αυτό και το ζητούμενο σήμερα είναι να αναδειχτεί ένα νέο πατριωτικό πολιτικό υποκείμενο που θα εθνικοποιήσει το κοινωνικό ζήτημα της χώρας με δικαιοσύνη και παράλληλα θα προτάξει πολιτικές για την παραγωγική ανασυγκρότηση με οικολογική ισορροπία αλλά και για την πνευματική αναγέννηση του τόπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου