Αυτό είναι το σάλπισμα ενός προγραμματικού αγώνα και όχι κάποιο θεωρητικό ευχολόγιο με νότες πατριδοκαπηλίας. Ένα υπόδειγμα πολιτικής δράσης που μπορεί στην τελική του εικόνα να φαντάζει σύνθετο.
Μα στην πραγματικότητα ξεκινά από το δομικό συστατικό της πολιτικής αξιοπρέπειας: τον αγώνα για το σύνολο, για την πόλη, για την πατρίδα. Που υλοποιείται μόνο όταν η πολιτική αποφασιστικότητα υπερβαίνει την ιδιοτελή εγωπάθεια και τα στεγανά των επιδιώξεων οικονομικών ή άλλων μειονοτήτων.
Όταν η ηγεσία αποδεικνύει και πείθει για το ευγενές των προθέσεων, τότε μπορεί να δομήσει και τα πλέον εξειδικευμένα και περίπλοκα συστήματα διοίκησης. Μπορεί όμως και να εμπνέει τον ισχυρό να ενισχύει το κοινωνικό του περιβάλλον. Τον πολίτη να εγερθεί απέναντι στα κοινά προβλήματα. Και όταν οι Έλληνες εγείρονται, καμία κρίση δεν μπορεί να τους γονατίσει.
Για την Νίκη Ανδρεάδου η κοινωνική πολιτική είναι μακράν η πρώτη προτεραιότητα. Θα μου πείτε, δεν είναι η καθαριότητα; Είναι και η καθαριότητα αλλά δεν υπάρχει καθαριότητα χωρίς κοινωνική πολιτική, όταν υπάρχει έστω και ένας συνάνθρωπος μας, χωρίς ''ένα πιάτο φαγητό'', χωρίς κρεβάτι να κοιμηθεί, χωρίς γιατρούς, χωρίς φάρμακα. Αυτό ως χαρακτηριστικό στοιχείο λειτουργίας του Δήμου, τον δεσμεύει.
Λένε μερικοί ότι δεν μπορείς να κάνεις κοινωνική πολιτική χωρίς χρήματα. Μπορεί και να έχουν δίκιο. Τα πολύ μεγάλα έργα θέλουν πρώτα ισχυρή πολιτική βούληση και υψηλή δημοτική πλειοψηφία, όχι κομματική ή παραταξιακή. Να το θέλουν πολλοί. Εδώ λοιπόν στο Λαγκαδά έχουμε την έκφραση της Κοινωνικής Αλληλεγγύης σε ένα βαθμό εξαιρετικά ικανοποιητικό.
Η Νίκη Ανδρεάδου θα κάνει αυτό που κάποιοι άλλοι ''λειτουργοί'' έχουν λησμονήσει/ Την δουλειά της. Την οποία μάλιστα θα κάνει τόσο καλά σε σημείο φθόνου. Το μυστικό; Πολύ απλό, σφυρηλατημένο μέσα την ίδια την Ελληνική ιστορία. Η ανάδειξη κάθε ενεργού κυττάρου του Δήμου σε συνεργάτη, σύμμαχο, συμπολεμιστή.
Όταν ο ηγέτης (όπως η Νίκη Ανδρεάδου) είναι η πρώτη που ρίχνεται στη μάχη και δείχνει το παράδειγμα, τότε κάθε συνεργάτης πείθεται από την ισχυρή πολιτική βούληση και κάνει την καθημερινή υπέρβαση. Αυτή η σχέση εμπιστοσύνης είναι η γενεσιουργός αιτία που γεννά κοινωνία αρμονίας και δικαιοσύνης όπου το εμείς υπερβαίνει το μικροσυμφέρον του ΕΓΩ.
Οι ηγέτες των Λακεδαιμονίων έμπαιναν πρώτα στη μάχη σαν απλοί στρατιώτες και έγραψαν ιστορία. Ιστορία που δεν θα γράψουν αυτοί που η αλαζονεία, τα φοβικά τους σύνδρομα και η ανικανότητα τους κάνει να φτιάχνουν γυάλινα καβούκια με χλιδάτο περιτύλιγμα ώστε να προστατεύονται από την κοινωνία που υποτίθεται πως υπηρετούν. Πόσο κοντόφθαλμοι είναι αυτοί που ονειρεύονται το carpe diem μιας δοτής εξουσίας από εφήμερους φύλαρχους που θαρρείς και η ίδια η ιστορία βιάζεται να τους ξεφορτωθεί.....
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου