ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΩΝ ΜΑΓΩΝ Γράφει ο Βαλέριος Τεντζεράκης.

Και να που από μακριά έρχονται οι μάγοι με τα δώρα, και τους ακούμε να έρχονται με τις καμήλες φορτωμένες με λογής-λογής δώρα. Χάντρες, φυλαχτά, καθρεφτάκια, και από ότι άλλο φέρνουν οι καλοί μάγοι πάνω στις καμήλες τους. Φορτωμένοι με προικιά και δώρα σέρνουν ιδρωμένοι τις καμήλες για να μας κάνουν πιο όμορφους, πιο τυφλούς, και ίσως πιο στιλάτους. 

Και να που έρχονται οι μάγοι ξανά, όπως κάθε τέσσερα χρόνια με τις καμήλες φορτωμένες. Έρχονται από πολύ μακριά και ακούμε εκστατικοί τα κουδουνάκια από τις καμήλες τους. Έρχονται να μας δώσουν και να μας σώσουν. Ο ήχος από τα κουδουνάκια είναι τόσο γλυκός που μας κοιμίζει σχεδόν, μας υπνωτίζει σίγουρα. Έρχονται λοιπόν κουβαλώντας το φορτίο τους με τις καμήλες τους. Και όπως λέει και το δημοτικό τραγούδι: … από μακριά μας χαιρετούν και από κοντά μας λένε…

Εμείς χαρούμενοι στρώνουμε τα στρωσίδια μας και τα ρούχα μας από την χαρά μας να τους υποδεχτούμε για μια ακόμα φορά να φωνάξουμε όλοι μαζί το ωσαννά, και να τους υποδεχτούμε. Σαν έτοιμοι από καιρό που λέει και ο Καβάφης τους βλέπουμε εκστατικοί να έρχονται να μας γεμίσουν δώρα.

Δουλειά για το παιδί σου που είναι άνεργο, δουλειά για σένα που θέλεις λίγα ακόμα ένσημα για να πάρεις την σύνταξή σου, και όχι μόνο αυτό, και καθρεφτάκια και γυαλιστερές χάντρες, τέτοια γενναιοδωρία, τόσο καλοί είναι αυτοί οι δικοί μας μάγοι. Ένα ζητάμε πέντε μας δίνουν, τόσο καλοί και γενναιόδωροι μάγοι που αλλού;

Χάντρες γυαλιστερές με απίθανα χρώματα και καθρεφτάκια για να βλέπουμε μέσα τους την ματαιοδοξία μας, και για όσους δεν μπορούν να την δουν μας χτυπούν και φιλικά στην πλάτη να κουδουνίσουν οι χάντρες που μας περνούν στο λαιμό και μας δείχνουν βαθιά στην αντανάκλαση του καθρέφτη πόσοι φίλοι μας είναι, πόσο μας αγαπούν, πόσο μας σέβονται, πόσο ξεχωριστοί είμαστε, και εμείς τι άλλο μένει να κάνουμε; Μα τι άλλο από το να προσκυνήσουμε την μεγαλοσύνη και την μεγαλοθυμία τους, τι άλλο; Να δεχτούμε αυτά που μας λένε και να χαϊδεύουμε τα γυαλιστερά δώρα τους. Τόση ευτυχία μας δίνουν αυτά τα δώρα και το φιλικό σχεδόν αδερφικό χτύπημα στην πλάτη. Το χτύπημα στην πλάτη από τον μάγο το θεωρούμε σχεδόν ευλογία, μάνα εξ ουρανού. Οι μάγοι θα έρθουν θα μοιράσουν τα δώρα, θα μας χαϊδέψουν, και μόλις πάρουν το αυτά που θέλουν από εμάς θα φύγουν, και θα χαθούν και εμείς θα κοιτάμε τον θολωμένο καθρέφτη και θα ψάχνουμε να βρούμε γιατί σταμάτησε να μας δείχνει όμορφους και τόσο ξεχωριστούς, οι χάντρες στον λαιμό μας θα γίνουν θηλιά και τα ρούχα που απλώσαμε για να πατήσουν θα τα πάρει ο αέρας μαζί με την μακρινή φιγούρα τους. Εμείς για μια ακόμα φορά θα ζηλεύουμε ο ένας τον άλλο για τις πιο λαμπερές χάντρες ή για το πιο καθαρό καθρεφτάκι. Εμείς όταν πια θα δούμε, αν δούμε ποτέ γύρω μας, θα δούμε ότι είμαστε τελείως γυμνοί γιατί τα ρούχα μας τα στρώσαμε για να πατήσουν πάνω οι μάγοι. Και γυμνοί, θλιβεροί, και άσχημοι θα έχουμε μόνο τις χάντρες και τα καθρεφτάκια για να περιμένουμε ξανά με αγωνία, τους μάγους να επιστρέψουν ξανά, μετά από τέσσερα χρόνια να ακούσουμε πάλι στην άχλη του πρωινού τα κουδουνάκια από τις καμήλες. Θα έρθουν πάλι με τις πολύχρωμες φορεσιές και τις καμήλες του αλλά με καινούρια αστραφτερά καθρεφτάκια και καινούριες χάντρες, και καινούρια χτυπήματα στη πλάτη που καμία σχέση δεν θα έχουν με τα παλιά. Πάντα τα καινούρια δώρα δεν μοιάζουν με τα παλιά στα μυαλά μας, και ας είναι πάλι χάντρες και καθρεφτάκια. Τίποτε δεν μπορεί να μοιάζει με τα παλιά και ας τα φέρνουν με τις ίδιες καμήλες και οι ίδιοι μάγοι στους ίδιους εκστατικούς.

Ακούτε τα κουδουνάκια από μακριά που τα φέρνει το αγέρι των εκλογών; Τι περιμένουμε να στρώσουμε για μια ακόμα φορά τα ρούχα μας; Πρέπει; Αυτή την φορά πρέπει να πούμε όχι σε χάντρες, καθρέφτες, και φυλαχτά, πρέπει να διώξουμε τους μάγους και όσα κουβαλάνε μαζί τους, πρέπει να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλο χωρίς να κοιτάμε στα καθρεφτάκια. Μόνοι λοιπόν χωρίς μάγους και με το βλέμμα στο μέλλον για μια φορά. Ας κλείσουμε τα αυτιά μας στο γλυκό ήχο από τα κουδουνάκια, φτάνει πια!