Όταν τον Δεκέμβριο του 1999, τότε που η Ελλάδα με υπουργό Εξωτερικών τον περίφημο Γεώργιο Παπανδρέου, άνοιγε για πρώτη φορά τις πύλες της Ευρωπαϊκής Ένωσης
για την έναρξη της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας καταργώντας το βέτο που ασκούσε μέχρι τότε για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, πολλοί είχαν «αγαλλιάσει» και μάλιστα έλεγαν ότι τώρα οι πολεμοκάπηλοι θα χάσουν την δουλειά τους. Ο ίδιος ο ΓΑΠ είχε δηλώσει περιχαρής στις κάμερες ότι τώρα θα σταματήσουν οι αεροπορικές παραβιάσεις των Τούρκων στο Αιγαίο και οι αεροπορικές εμπλοκές μεταξύ των ελληνικών και των τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών.
Πέρασαν από τότε δεκαεπτά χρόνια και όχι μόνον δεν σταμάτησαν οι τουρκικές παραβιάσει στο Αιγαίο, αλλά έγιναν καθεστώς, αναβαθμιστήκαν και διευρυνθήκαν μέχρι να φτάσουμε στο σημείο τουρκικές φρεγάτες να κάνουν βόλτα έξω από το Σούνιο. Εντωμεταξύ την σκυτάλη από τον ΓΑΠ και τα ζειμπέκικα του την πήρε ο περίφημος Κωστάκης Καραμανλής με τις γνωστές κουμπαριές. Λες και υπήρχε ένας άτυπος διαγωνισμός μεταξύ των Ελλήνων πολιτικών ποιος θα γοητεύσει περισσότερο τους Τούρκους και ποιος θα δείξει πως είναι πιο ανεκτικός στις τουρκικές διεκδικήσεις και ανοιχτός σε κινήσεις εντυπωσιασμού με την προσδοκία κάποιας ειρήνης μεταξύ των δυο χωρών. Μετά τον Κωστάκη διαδέχτηκε ο κ Σαμαράς, ο οποίος σαν «ξυπόλυτος στα αγκάθια» αποφάσισε να πάει στην Τουρκία για να διεκδικήσει και αυτός μια θέση στο πάνθεων των Ελλήνων πολιτικών που κάνουν τα στραβά μάτια στην τουρκική προκλητικότητα και ισχυρίζονται πως όταν οι Τούρκοι μας φτύνουν, απλά… βρέχει. Τώρα ο Τσίπρας ίδια γεύση.
Του Θεόδωρου Σαββίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου